Wiosną 1940 roku bolszewicki Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (dziś Rosja) potajemnie zamordował z powodów politycznych około 22 tysięcy polskich jeńców wojennych wziętych do niewoli po agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 roku. Zamordowani strzałem w tył głowy przez NKWD (Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR) stanowili elitę polskiego narodu. Byli wśród nich: polscy dowódcy, oficerowie, lekarze, uczeni, policjanci, nauczyciele, urzędnicy i artyści. Pod wyrokiem śmierci podpisał się sam Stalin z członkami Biura Politycznego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.
Pierwsze transporty śmierci z polskimi jeńcami wyruszyły z obozów w Starobielsku, Ostaszkowie i Kozielsku 3 kwietnia 1940 r. Ich mogiły znajdują się w Katyniu, Charkowie, Starobielsku, Miednoje, Bykowni oraz innych miejscach. Stanowią one symbol sowieckich zbrodni i fałszowania historii.
Masowe groby w Katyniu odkryli 13 kwietnia 1943 r. Niemcy, którym rosyjska propaganda przypisywała tę zbrodnię. W komunistycznej Polsce temat Katynia był zakazany. Za propagowanie prawdy o rosyjskich zbrodniach szło się do więzienia.
Rosjanie przyznali się do ludobójstwa na elicie naszego narodu 13 kwietnia 1990 roku.
Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej obchodzimy od 2008 roku.
